Zaprawa murarska stanowi rodzaj mieszaniny, powstałej w wyniku wymieszania ze sobą drobnego kruszywa i wody, czyli spoiw. Aby poprawić jej wiążące właściwości często dodaje się różne dodatki i domieszki. Jednak o głównych właściwościach zaprawy decyduje rodzaj użytego spoiwa. Z tego względu właśnie dokonujemy podziału zapraw na cementową, wapniową, cementowo-wapniową, gipsową, gipsowo-wapienną oraz cementowo-glinianą.
W najczęściej wykorzystywanej zaprawie cementowej spoiwem jest portlandzki cement. Stosuje się ją przede wszystkim tam, gdzie istnieć będzie duże obciążenie. Zaprawa cementowa nadaje się zarówno do murowania, jak i do łączenia prefabrykatów i tworzenia posadzek. Budowlańcy wykorzystują ją również do osadzania stalowych elementów, na przykład balustrad. Jej zaletą jest fakt dużej odporności na wilgoć, czy bezpośrednie działanie wody. Tworząc różne elementy z formy, również używa się zaprawy właśnie cementowej.
Zaprawa cementowo-wapienna niezbędna jest w pracach tynkarskich i murarskich, wewnątrz, jak i na zewnątrz budynków. Dodatek wapna sprawia, że zaprawa lepiej się wyrabia i jest mocniejsza. Poza tym zaprawa cementowo-wapienna jest mniej chłodna od samego cementu. Im więcej w zaprawie wapna, tym dłuższy czas wiązania się zaprawy.
Zaprawa wapienna nie jest stosowana zbyt często ponieważ jej odporność na wilgoć jest bardzo niska. Jej ewentualne wykorzystanie mam miejsce na poziomie tynkarskich prac wewnątrz budynków. Do jej zalet zaliczyć jednak należy dużą ciepłochłonność.
Zaprawa gipsowa stosowana jest w postaci mieszaniny samego gipsowego spoiwa z wodą, bez dodatków kruszywa. Służy ona do produkcji płyt gk oraz ozdobnych elementów. Gładź gipsowa natomiast służy do wykańczania ścian oraz łączenia elementów.
